Egina grecka wyspa blisko Aten. Poznaj Sarońską wysepkę z prawdziwym greckim klimatem. Położenie, dojazd, atrakcje

Egina to niewielka najbardziej urokliwa z sarońskich wysp. Nie tylko ze względu na tętniący życiem port, ale przede wszystkim należy podkreślić jej uwodzicielki i wyjątkowy charakter typowej greckiej wyspy. Jest również bonus w postaci znakomitych miejsc sięgających czasów starożytnych. Ze względu na bliskie położenie Aten stanowi jedno z ulubionych miejsc Ateńczyków na weekendowe wypady. Bezdyskusyjne atrakcje, które musi sprawdzić każdy odwiedzający wyspę to: wyjątkowa odmiana orzeszków pistacjowych, Świątynia Afaii z V wieku, a także majestatyczne bizantyjskie ruiny Paleohory. Poznaj bliże Eginę i sprawdź, czy to miejsce dla ciebie.

Wyspy Sarońskie w Grecji

Wyspy Zatoki Sarońskiej znajdują się na wodach w bardzo bliskim sąsiedztwie stolicy Grecji, czyli Aten. W związku z tym oferują szybkie połączenie do greckiego życia na wyspach. Podobnie jak na wszystkich greckich wyspach, każda z Saroników ma jedyny w swoim rodzaju klimat i kulturę, dzięki czemu w trakcie zwiedzania nie można się nudzić i przemieszczać się pomiędzy klasycznym dziedzictwem, plażami przy dużych kurortach, wykwintną architekturą i odległym eskapizmem. Jeśli chcesz zwiedzić Eginę i odbyć przepiękny rejs, kup bilet już dzisiaj!

Na Eginie znajduje się zjawiskowa dorycka świątynia i zrujnowana bizantyjska wioska. Dalej na południe, Poros, z piękną starówką i zalesionym terenem, zakręca tylko kilkaset metrów od Peloponezu. Hydra, to wspaniała wyspa wolna od samochodów z portem i starannie zachowanymi kamiennymi domami wznoszącymi się z eleganckiego, naładowanego historią portu. Najdalej wysunięte na południe i pachnące sosnami Spetses ma interesującą historię żeglarską i piękną architekturę miejską, a także niezliczone zatoczki morskie zaledwie kilka minut od Peloponezu.

Lista wysp wchodzących do archipelagu Wysp Sarońskich:

• Egina,
• Angistri,
• Dokos,
• Hydra,
• Poros,
• Salamis,
• Spetses.

Świątynia Afai na wyspie Egina

Doskonale zachowane pozostałości tej imponującej świątyni dumnie stoją na porośniętym sosnami wzgórzu z rozległymi widokami na Zatokę Sarońską. Zbudowany w 480 r. p.n.e., celebruje lokalne bóstwo z czasów przed Grecją. Frontony (przyczółki) świątyni były pierwotnie ozdobione wspaniałymi rzeźbami z czasów wojny trojańskiej, z których większość została skradziona w XIX wieku i obecnie zdobi monachijską Glyptotekę. Panele informacyjne w całej świątyni są w językach greckim i angielskim.

Świątynia Aphaia znajduje się 10 km na wschód od miasta Egina. Można się tam dostać autobusem (dosyć rzadko kursują) lub taksówką. Pamiętaj, że jeśli chcesz zwiedzić Eginę i popłynąć w rejs, kup bilety przez internet i nie zaprzątaj sobie tym głowy na miejscu!

Paleohra – bizantyjska wioska na Eginie

To urzekające odległe zbocze wzgórza jest usiane pozostałościami bizantyjskiej wioski. Ponad 30 zachowanych kościołów podkreśla skaliste wzniesienia oryginalnej cytadeli (kilka z nich zostało odnowionych). Łączy je ze sobą sieć ścieżek, które wiosną są pokryte dzikimi kwiatami. Starożytne miasto Paleohora od IX wieku do średniowiecza było stolicą Eginy i zostało opuszczone dopiero w latach 20. XIX wieku.

Paleohora mieści się 6,5 km na wschód od miasta Egina, w sąsiedztwie ogromnego nowoczesnego klasztoru Moni Agiou Nektariou. Autobusy z Eginy do Agia Marina zatrzymują się przy zjeździe do Paleohory. Można też dotrzeć taksówką.

Grecka Świątynia Apolla na wzgórzu Kolona

Na północny zachód od portu na wzgórzu Kolona znajdują się zrujnowane mury, cysterny i połamane filary z jasnego kamienia są zdominowane przez samotną ocalałą kolumnę. To wszystko, co pozostało ze świątyni z V wieku p.n.e., która kiedyś była częścią starożytnego Akropolu. Obiekt sakralny zaplanowano jako część świętego trójkąta formowanego przez Partenon. Informacyjne Muzeum Sanktuarium ma tłumaczenia w języku angielskim i niemieckim.

Muzeum Christosa Capralosa

Dom i pracownia uznanego rzeźbiarza Christosa Capralosa (1909–1993), położone na wybrzeżu w pobliżu Livadi, 1,5 km na północ od miasta Egina. Z czasem zostały przekształcone w muzeum prezentujące wiele jego powłóczystych i potężnych dzieł. Monumentalne rzeźby obejmują 40-metrowy Fryz Pindus. Jego miedziana rzeźba Matka, która została umieszczona na placu naprzeciwko muzeum nad morzem. Ma symbolizować grecką matkę, czyli kobietę, która nadwyręża się w poświęceniu swojej rodzinie.

Klasztor Moni Hrysoleontissas

Ten imponujący klasztor z XVII wieku znajduje się w centralnej części Eginy i jest otoczony wysokimi murami zbudowanymi przez mnichów w celu przepędzania piratów. Kiedyś duża część wyspy była własnością klasztoru.

Klasztor Moni Agiou Nektariou

Ten duży nowoczesny klasztor znajdujący się w środkowej Eginie, wyznacza zjazd na drogę do bizantyjskiej wioski i kościołów Paleohora.

Grecka Świątynia Ellanios Zeusa

Ta ruina świątyni znajduje się na szczycie góry Ellanio Oros (532 m) na południu środkowej Eginy.

Muzeum Folkloru w mieście Egina

Można w nim przeglądać historyczne ubrania, artykuły gospodarstwa domowego i dzieła sztuki odwzorowujące nastrój dawnego życia na wyspie.

Egina – ciekawostki

• Niewiele osób, wie, ale w podmiejskiej prowincji Livadi mieszkał pisarz Nikos Kazantzakis – to właśnie na Eginie napisał swoją najsłynniejszą powieść pt. „Grek Zorba”.
• Wyspa jest znana z upraw orzechów pistacjowych, których trzeba spróbować w trakcie pobytu, a może nawet kupić na zapas – niektórzy uważają, że to najlepsze pistacje na świecie.
• Raz do roku w stolicy wyspy odbywa się nawet Festiwal pistacjowy.
• Wyspa Egina jest również znana z tego, że to na niej zapoczątkowano wybijanie monet.
• Liczne gaje pistacjowe wysuszają ziemię na wyspie, co roku poziom wód gruntowych obniża się o kilka centymetrów.

Egina to malownicza wysepka należąca do archipelagu Wysp Sarońskich. Ma doskonałe połączenie z Atenami (promem), więc dotarcie na nią nie jest trudne, w dodatku stanowi doskonałą bazę wypadkową do odwiedzania pozostałych wysp w zatoce. Poza atrakcjami wymienionymi w artykule można wylegiwać się na plaży i patrzeć na lazurową wodę, albo zajadać się świeżymi rybami i owocami morza w jednej z licznych tawern prowadzonych przez lokalnych Greków.